Oefenverhaal 1: Boer Barton en de Zwarte Ruiter

Ik heb even een verhaal geschreven als oefening voor het 'echte' werk. Lees het en oordeel zelf.

Het waterige ochtendzonnetje kwam net boven zijn huis uit. Barton was al even aan het werk op zijn akker, toen de warmte van de zon op zijn rug begon te branden. Hij keek achterom en moest meteen zijn ogen dichtknijpen tegen het felle licht. Even bleef hij met zijn ogen dicht staan, genietend van de warmte op zijn gezicht. Daarna draaide hij zich weer om en ging verder met het ploegen van zijn veld. Barton spoorde zijn werkpaard aan en die zette zich schrap tegen de weerstand van de zware ploeg. Nog eens spoorde Barton hem aan, tot het zweet hem uitbrak.

In de verte zag hij ineens een stofwolk verschijnen, een paar mijl verderop op de weg die langs zijn akkers liep. Hij hield het paard in en keer ernaar. De stofwolf kwam steeds dichterbij en naderde met een enorme snelheid. Even later kon de boer al meer details onderscheiden. Het object dat op hem afgestormd kwam was een man op een paard, helemaal in het zwart gekleed. Het paard daarentegen was juist wit. Aan de zijkant van de man glansde een zwaard, en het paard scheen opgetuigd te zijn met kostbare halsters. De man was nu bijna bij Barton aangekomen en hij ging rechtop zitten. Het paard minderde al snel vaart en toen ze naast Barton aangekomen waren stopten ze. De man keek achteloos, bijna hooghartig op hem neer. "Ik ben op zoek naar de heer van Beven." Zij hij kortaf. Barton was niet onder de indruk. "Mij best. Moet ik helpen?" Vroeg hij. De man  scheen die niet zo grappig te vinden en glimlachte grimmig. Met een snelle beweging trok hij toen één van zijn messen uit zijn riem -hij had er drie hangen- en richtte die op Bartons borst. Die deinsde achteruit. "Heer Gismak van Beven is waarschijnlijk in zijn burcht, iets ten westen van Beefdam." De man knikte en stopte zijn mes terug in de schede. Hij sloeg de zwarte kap van zijn mantel over zijn hoofd en gaf zijn witte paard de sporen. Al snel was er alleen nog maar een stofwolk te zien. Het zweet stond Barton nog altijd op het voorhoofd, alleen had het zweet dat voor verkoeling moest zorgen nu plaatsgemaakt voor angstzweet.