Dit is een extra lang blogbericht over een boek, omdat het een boekverslag is voor school, die ik gekopieerd heb.
Algemene gegevens
Naam van het boek: The Lord of the Rings, De Twee Torens
Schrijver en jaar van eerste druk: J.R.R. Tolkien, 1957
Jaartal gelezen druk: 2012
Aantal pagina's: 410
Ruimte
Het boek speelt zich af in Midden-aarde, vanaf Emyn Muil tot iets verder dan Isengard en bijna in Mordor.
Tijd
Het verhaal speelt zich af in het jaar 3019 van de Derde Era. Er verstrijken 1 à 2 weken. Er zijn weinig flashbacks, het is dus behoorlijk chronologisch, afgezien van de ruimtewisseling als het boek van het derde naar het vierde deel overgaat.
Perspectief
In 'De Twee Torens' wordt een personaal perspectief gebruikt.
Personages
De twee personages die ik bespreek zijn de hoofdpersoon Frodo, en Boombaard.
Frodo
Frodo is een hobbit uit de Gouw. Zijn lengte is niet indrukwekkend, net als dat van zijn mede hobbits. Frodo heeft donker haar en blauwe ogen. Hij moet sterke wilskracht hebben om de Ring naar Mordor te kunnen torsen. Gelukkig heeft hij dat ook. Alleen is hij vaak afgeleid, of neemt de Ring Frodo zijn wilskracht af, waardoor Frodo in één keer instrort. Frodo heeft ook een bepaalde wijsheid, waarmee het hem lukt om Gollem te 'temmen'. Toch blijkt het niet het beste idee om het schepsel mee te nemen, maar het heeft Frodo goed geholpen om de weg naar Mordor te vinden.
Boombaard
Boombaard is een ent uit het bos Fangorn, dat ook 'Boombaard' betekend. Deze pratende boom ziet er uit als een enorme boom van 14 meter lang, met een hoog hoofd en bijna geen nek. Boombaard draagt een wapperende grijsgroene baard, wat er verwilderd uitziet door de twijgjes en het mos dat er doorheen groeit. Zijn ogen zijn diepe poelen waar een groenbruin licht in schijnt. Deze intense ogen geven je het gevoel dat je tot diep in de oude wijsheid van Boombaard kunt kijken. Boombaard is, net als alle andere enten, heel langzaam met alles wat hij doet. Hij praat traag en zijn looppas is traag, terwijl hij toch snel vooruit komt dor de grote stappen die hij zet.
De opbouw en structuur
Het boek bestaat uit twee delen; het derde en het vierde deel van de uit drie delen bestaande boekenserie van Tolkien, waarin het hele relaas van de Ring wordt verhaalt.
Het boek telt 21 hoofdstukken, waarvan 11 in het eerste deel en 10 in het tweede.
Samenvatting
Aragorn, Gimli en Legolas ontdekken dat Boromir dood is, Merijn en Pepijn meegenomen zijn door orks en dat Frodo en Sam verdwenen zijn. Met zijn drieën gaan zij op pad om de twee ontvoerde hobbits uit de klauwen van de orks te bevrijden, en noemen zichzelf op deze tocht 'De Jagers'. Onderweg komen zij een groep ruiters tegen, die het orkpeloton heeft afgeslacht. Er zouden geen overlevenden zijn. Toch komen de Jagers er achter dat Merijn en Pepijn nog in leven zijn, en het bos Fangorn in gevlucht.
In het oeroude woud komen de twee hobbits een vreemde figuur tegen, genaamd Boombaard, of Fangorn. Hij is een ent, een enorme pratende boom. Hij is het oudste levende wezen van Midden-aarde. Zij vertellen hem over het gevaar dat er woedt vanuit Isengard en Mordor, waar de kwaadaardige heersers zich gehuisvest hebben. Boombaard besluit de Entmoet bijeen te roepen, een vergadering van Enten. Daaruit komt het besluit voort dat de Enten Isengard zullen verwoesten, en daarmee Saruman, die de volgeling is van de Duistere Heer Sauron.
De Jagers hebben op hun reis gezelschap gekregen van de tovenaar Gandalf. Samen met hem reizen zij af naar de Edoras, het kasteel van de koning van Rohan, Théoden. Gandalf bevrijdt hem uit de bezwering van Saruman en de Jagers, Gandalf en Théoden vertrekken met het volk van Rohan naar Helmsdiepte, om daar veilig te zijn voor de orks die een bedreiging vormen voor het land. In Helmsdiepte wordt een slag geleverd, die op het nippertje wordt gewonnen door Rohan, doordat Gandalf op de valreep aankwam met versterking van de rondtrekkende Rohirrim, de paardenmensen. De zegevierende Gandalf, Gimli, Aragorn en Legolas trekken verder naar Isengard, waar zij het land verwoest aantreffen. Zij komen daar ook Merijn en Pepijn tegen, die bij de poort rustig wat zitten te eten en te roken. De twee hobbits brengen verslag van de aanval van de enten en vertellen hoe die de dam hadden doorgebroken om Isengard onder water te zetten.
Gandalf besluit om bij de toren van Orthanc met Saruman te gaan praten. Bijna lijkt Saruman te winnen in dit potje van magisch gekibbel, maar toch lukt het Gandalf om Saruman te dwingen zijn verlies toe te geven. Gandalf neemt de kwade tovenaar zijn macht af, en sluit hem op in zijn toren.
Frodo en Sam worden overvallen door Gollem als zij Emyn Muil verlaten. Met zijn tweeën temmen ze hem, en binden hem vast aan het elfentouw dat ze bij zich hebben. Even later sluiten Frodo en Gollem, of Sméagol, een compromis, waarbij Gollem zweert om Frodo en Sam naar de Zwarte Poort van Mordor te leiden. Hij wijst de twee hobbits een weg door een gevaarlijk moeras, de Dode Moerassen. Als ze bij de Zwarte Poort aankomen, blijkt hier geen doorgang mogelijk zonder gezien te worden. Ze slaan hun kamp op in het struikgewas, en worden daar overvallen door groengeklede mannen, die Frodo en Sam meenemen naar hun schuilplaats, achter een waterval. Gollem was op dat moment aan het jagen. Kapitein Faramir van Gondor is de leider van deze groene mannen. Hij besluit om hen twee dagen later, als ze ook Gollem gevangen genomen hebben, weer vrij te laten.
Frodo en Sam kunnen niet door de Zwarte Poort Mordor in, maar Gollem weet nog een andere weg, waarbij ze een eind moeten klimmen om dan via een pas in de bergen Mordor te betreden. Dit wordt een zware klim en de Ring om Frodo's nek wordt bij elke stap dichter bij Mordor zwaarder. Als snel raakt Frodo uitgeput, maar ze moeten verder. Ze komen aan bij een donkere grot, waar ze doorheen moeten om in het Zwarte Land te komen. Binnen is het stikdonker en plotseling is Gollem verdwenen. Met een flesje waar licht uit straalt (het flesje had Frodo in het eerste deel van Vrouwe Galadriel gekregen) maakt Frodo het licht en de twee hobbits lijken omsingeld te zijn door enorme spinnenwebben. Opeens verschijnt de spin die de webben gemaakt heeft. Deze enorme spin heet Shelob. Op een gelukkiger wijze weten de hobbits uit haar kaken te ontsnappen, en ze beginnen in te hakken op het enorme en taaie spinrag. Shelob komt achter ze aan en weet Frodo te pakken te krijgen buiten de grot. Sam doet er alles aan om zijn meester te bevrijden, maar deze pogingen mislukken jammerlijk. Als Sam de spin heeft weggejaagd, lijkt Frodo dood. Sam laat Frodo rouwend liggen en gaat op pad om de taak van het Reisgenootschap (de Ring in het vuur van de Doemberg gooien) te volbrengen.
Plotseling verschijnen er echter orkpatrouilles, die Frodo's lichaam vinden en meenemen. Sam had zich verscholen, en de ork hebben hem niet gezien. Als Sam achter ze aangaat, hoort hij hen zeggen dat Frodo nog leeft. Sam vervloekt zichzelf en hopeloos blijft hij achter.
Citaten
"De troep was bijna voorbij toen Aragorn plotseling uitriep:
'Wat voor nieuws is er van het Noorden, Ruiters van Rohan?'"
Dit citaat vond ik leuk om de plotselinge autoriteit en zelfvertrouwen van Aragorn.
"Eindelijk verroerde Merijn zich en fluisterde zacht: 'Tot zover is alles goed gegaan, maar hoe kunnen we voorkomen dat we gespietst worden?'"
Dit citaat vond ik leuk om de droge opmerking van Merijn.
"'Liggen om te slapen!' zei Boombaard. 'Natuurlijk, dat is ook zo!'"
Deze vond ik wel grappig, om de onwetendheid van deze oude ent.
"'Galadriel!' riep hij, en terwijl hij zij moed verzamelde, hief hij de Fles nogmaals omhoog. De ogen hielden stil. Heel even ontspande hun blik, alsof een vlaag van twijfel ze verontrustte. Toen vatte Frodo's hart vlam en zonder na te denken wat hij deed, of het dwaasheid, wanhoop of moed was, nam hij het flesje in zijn linkerhand en trok met de rechter zijn zwaard. Prik glinsterde terwijl hij hem trok en het elfenstaal schitterde in het zilveren licht, maar aan de randen flikkerde een blauw vuur.
Dit stukje vond ik leuk omdat het een mooie beschrijving is van wat er gebeurde voordat Frodo Shelob aanviel.
Eigen mening
Een erg goed boek dat erg langzaam leest. Toch wil je doorgaan en blijven de personages je versassen. Dit geweldige verhaal van Tolkien blijft uniek. Ik geef dit boek een 8,5.
